Rok temu, ja – leń kanapowy z mocnym postanowieniem poprawy trafiłam do Gosi. Jak zawsze do tej pory byłam przekonana, że po jakiś dwóch miesiącach mój zapał do treningów się skończy.

Stało się zupełnie inaczej. Małymi kroczkami dotarłyśmy do podsumowania roku współpracy. Dużo wyciśniętych ciężarów, przelanego potu i zakwasów ale jednocześnie ogrom cierpliwości, motywacji i pozytywnej energii. Treningi zaczęły przynosić efekty w postaci zgubionych centymetrów i coraz większych możliwości ruchowych. Super satysfakcjonujące, że ćwiczenia, które na początku były nie do przeskoczenia po kilku tygodniach byłam stanie wykonywać. A zaczynałyśmy na prawdę od podstaw. Dzięki temu, nawet nie wiedzieć kiedy, treningi stały się przyjemnością i wyczekiwanym resetem głowy po całym dniu przed laptopem. 

Pierwsze co utkwiło mi w pamięci jak zaczynaliśmy współpracę z Kacprem, to to że nie potraktował mnie jak sztukę mięsa warzącą na tamten moment 120kg która da mu zarobić (a spotkałem się wcześniej z takim podejściem) tylko jak „zucha – jak on to nazywa” którego trzeba poprowadzić – i dopasować ćwiczenia do jego trybu życia. Stopniowo zaczęliśmy likwidować moje złe przyzwyczajenia poczynając od techniki, przechodząc przez codzienne piwko wieczorem 😉 i kończąc smażonej kiełbasce z rana.

Nie da się opisać tego jak zmieniło się moje podejście do ćwiczeń i dbania o siebie w kilku zdaniach – ale jedno zdanie dobrze to odzwierciedla:

’Z człowieka który wstydził chodzić się na siłownie i rozbierać w szatni przy innych, stałem się osobą, która wie ze już nigdy nie chce wrócić do tego jak wyglądała, a przede wszystkim jest świadoma jak to robić.’